Bliksems

Van de enorme klap schrik ik wakker en schiet rechtop in mijn bed. Was het de blikseminslag in mijn droom of is er iets anders gaande? David ligt naast me rustig te slapen. Jaloersmakend hoe hij bij storm en ontij gewoon door kan ronken.

Zachtjes sluip ik mijn bed uit, pak mijn ochtendjas en loop de trap af. Was het een boef? Nou ja, als dat zo is, zal ie allang gevlogen zijn. Een boef wil niet gepakt worden toch? Eenmaal beneden open ik voorzichtig de deur naar de woonkamer. De stilte van de nacht komt mij geruststellend tegemoet: niets aan de hand. Ik weet nog niet of ik dat kan geloven en schuifel langzaam verder. Onze hond ligt lekker in haar mandje te liggen. Vreemd, ook zij lijkt niet onder de indruk van wat dan ook. Terwijl ik me afvraag of dit het moment is waarop ik gek word en dingen hoor die er helemaal niet zijn, zie ik de ravage in de keuken.

De wandkast ligt op de grond. Een van de deurtjes is ontzet en ligt als een gebroken been naast de kast. De 6 grote bouten zitten vast aan de kast, drie pluggen nog in de muur. Spullen, overal liggen spullen. Mijn brood-, pasta- en keukenmachine. Tosti-ijzer, melkopschuimer en broodrooster. Staafmixer, handmixer, waterkoker, en espressomachine . Terwijl ik de kast overeind probeer te zetten, vallen de eierkoker en grillplaat eruit. Volgens mij is dit tafereel zoiets als water zien branden: How in heaven is dit mogelijk?

Boef, oh ja, de boef. Ik controleer de voordeur, die zit op slot. Achterdeur, idem dito. Alle ramen zijn gesloten, evenzo de gordijnen. Niets duidt op een inbreker. Door het raam zie ik de sterren fonkelen aan de hemel. Mooie, heldere nacht, windstil. ‘Geen wolkje aan de lucht’, bedenk ik me. En vraag me af of dit figuurlijk gesproken ook het geval is.

Spullen

Eigenlijk weet ik het wel: de spullen. Ooit vond ik dat ik ze nodig had, terwijl het nu als ballast naar beneden is gevallen. ‘Dat ruimt lekker op’, bedenk ik me als ik de deuk in de pastamachine bekijk. Die gaat de kliko in. ‘Wat van dit alles heb ik nu echt nodig? Op de automatische piloot doe ik de spullen in kratten voor de kringloopwinkel. En droom...











​De hoepelrok
In mijn prachtige jurk met hoepelrok loop ik rond. Glanzende stof, mooie kleur. Het lijfje aangesnoerd zodat mijn figuur mooi uitkomt. Dan de rok wijds, enorm wijds waardoor ik me een echte dame voel. Terwijl ik rondzwier door het grote huis en de (park)tuin, merk ik dat ik hier en daar de bocht niet goed kan nemen omdat het te smal is. Ik pak mijn rok en wurm mezelf er door. Ergens heeft dat wurmen ook wel iets, als ik het op een sierlijke manier doe. Wat dat betreft ben ik echt wel een dame van klasse met gevoel voor etiquette. Toch voel ik dat het niet klopt dat ik alsmaar lucht verplaats om mezelf voort te kunnen bewegen.

Voor mijn garderobe heb ik een speciale kamer laten maken. Daar kunnen de jurken ruim hangen zodat ze niet kreuken. En de hoepelrok blijft zo mooi in model zonder beschadigingen. Alle laagjes en dingetjes die verder nodig zijn voor mijn geweldige outfit liggen in een aparte kast met lades: mooi en netjes te wezen. Het is een keurig tafereel van smaak, luxe en rijkdom.

Met mijn broodmachine in de hand kijk ik naar het tafereel in mijn droom. Noch dit apparaat, noch de jurken heb ik nodig om gelukkig te zijn. Alhoewel ik heerlijk brood bak met het ding en mooie sier maak met de jurken, merk ik dat ik dit leven ben ontgroeid. De overbodige apparaten gaan in de krat, ondertussen droom ik verder.

Ik ontruim de kamer en vouw de jurken op. De stoffen zijn zo prachtig dat ik het niet over mijn hart kan krijgen om ze weg te doen. De stof van die ene jurk is prachtig voor de kussens op het schip. Haha, over transformatie gesproken! De andere jurk van een zware, aubergine stof lijkt me wel wat voor de gordijnen in de hutten. Zo rommel ik verder, net zolang totdat bijna alles is gesorteerd. Een deel voor het schip, een deel voor de kringloop. Een deel zonder bestemming, omdat ik er (nog) geen afscheid van kan nemen. Zoals de hoepelrok.

​
Het wordt lichter

Alle apparatuur ligt nu in de kratten voor de kringloop. Nodig heb ik het niet meer. Het voelt als een enorme opluchting om mezelf te bevrijden van deze overtollige ballast. Het espresso apparaatje houd ik achter, evenals de elektronische melkopschuimer. Een beetje overbodigheid moet kunnen nietwaar?


Lichter worden, het wordt lichter

De zon is er nog niet maar de lucht laat de allereerste verschijnselen van de ochtend zien. Nu ik me heb ontdaan van mijn spullen, is mijn hoofd leeg. Zo kan ik langzaam maar zeker naar de kern. Mezelf ontdoen van laagjes die weliswaar prachtig zijn, maar ik heb ze niet meer nodig.
In de badkamer klets ik water in mijn gezicht en trek m’n joggingbroek en T- shirt aan. Mijn hond ruikt de actie die komen gaat en rekt zich uit. Samen gaan we naar buiten en lopen de ochtend tegemoet. Ik ruik de zilte lucht. Niet het zilt van de zee, maar het Zilt van mijn droom. Langzaam komt ie dichterbij. Ik kan je niet in woorden vertellen hoe intens blij ik ben dat het mij, dat het ons gegeven is om dit te mogen realiseren. 
hier om te bewerken.







​

Mijn leven staat volledig op de rit; een fantastische partner, een fantastische zoon, een druk sociaal leven, een groot huis en een succesvol bedrijf. Genoeg geld om de dingen te doen die we willen doen. Na jarenlang dienstverband in de zakelijke dienstverlening begon ik in 2010 voor mezelf; als coach en bruggenbouwer. Daarmee realiseerde ik een droom waar ik trots op ben.

Toch knaagt het. Diep van binnen voel ik dat ik ergens niet mijn leven leid, maar dat van een ander. Ik weet precies wat als kind van mij verwacht werd en gaandeweg mijn leven heb ik dat talent behouden. Blij met de erkenning en waardering, ben ik kampioen geworden in het aanvoelen van verwachtingen en er aan te voldoen. Een mooi talent - ergens. Maar ook weer niet want ik zit in een gouden kooi. Ik leid het leven van ideale dochter, partner, moeder en vriendin. Het dat is helemaal prima, maar ergens ook niet. Want het knaagt. Ik zit in een gouden kooi. Mooi goud, maar wel een kooi. Ik kom niet toe aan het leven waar het volgens mij om draait. Met de waarden en normen die oprecht van mij zijn.

Ik vind het eng. Eng om los te laten wat ik heb en te vertrouwen op wie ik ben, niet wetende wat loslaten van het oude en gaan voor het nieuwe mij gaan brengen. Het is genoeg geweest zo. Mijn man en ik veranderen onze koers; de trossen losgooien, onze droom leven en anderen inspireren om dat ook te doen. We staan aan de vooravond van het realiseren van onze droom: op ons zeilschip ZILT reizen maken. De coach in mij gaat mee. Daarom hoop ik met het realiseren van onze droom, ook anderen te inspireren om hún droom te gaan leven. Omdat ik er van overtuigd ben dat daarmee de wereld een heel veel beetje meer mooier wordt.

Want ik weet wel zeker dat er heel veel mensen zijn zoals ik, zoals wij. Succesvol, dik tevreden met diep van binnen een knagend gevoel. Omdat ergens onderweg naar volwassenheid iets verloren is gegaan. Een droom, een ideaal, een wens. Omdat iemand iets zei, of er iets gebeurde waardoor de droom, het verlangen, de wens is vervlogen of als een luchtbel stuk is gegaan. En er is iets voor in de plaats gekomen wat vooral lijkt om 'voldoen aan verwachtingen' en 'aanpassen aan het systeem'. (Of denk je dat de familieleden van het Van Der Valk-imperium allemaal dromen van een carriëre in de horeca?

Ken je dat? Dat je beseft dat jouw leven zich 'tussen de lijntjes' afspeelt, netjes en beschaafd. En dat je voelt dat er meer is. Dat het leven nóg mooier kan zijn. 'Mooier' is misschien niet het juiste woord. Ik bedoel eigenlijk 'echter'. Dat het leven echter kan zijn. Dichter bij datgene wat jij belangrijk vindt, of leuk. Dichter bij jouw talent misschien wel. Als je een beetje meer lef zou tonen om jezelf te durven zijn.

Vanaf juli 2018 bieden wij een vakantie, en meer. Samen op een zeilboot varen, lekker eten, een goed glas wijn, inspirerende gesprekken. Zie het als een prachtige vakantie. Of als aanzet om jouw droom - groot of klein - te leven.
Hoe zou je het vinden om een week te vertoeven op een comfortabel zeilschip, samen met inspirerende mensen om je heen die in hetzelfde schuitje zitten als jij? Hoe zou je het vinden met je voeten buitenboord de golven tegen het schip te zien klotsen, zilte zeelucht te ruiken met je haren in de wind. s' Morgens een frisse duik in het water te nemen en ondertussen de natuur zijn gang te zien gaan. Hoe zou je het vinden gesprekken te voeren over leven, loslaten, lef en realiseren van dromen. Het verlangen ernaar en de onzekerheden die dat ook met zich mee brengt. Zou je dan geïnspireerd raken en ontdekken wat jouw droom is? (of wellicht weet je dat al). Zou je er dan klaar voor zijn om er voor te gaan of in elk geval stappen in die richting te zetten?

Wij wel!

Met oprechte dank aan Gerrie Vogels

​




Energiek Enzo gaat op wereldreis. Voorjaar 2018 vertrekken we vanuit Nederland met ons schip ZILT naar de Middellandse Zee. Dat is de eerste stop. Graag neem ik je mee in hoe ons plan tot stand is gekomen, het hele proces van loslaten (waar we nu midden in zitten) en de reis zelf. Energiek Enzo blijft mensen begeleiden op weg naar Moeiteloos Briljant Leiderschap, bewust maken en inspireren. Vanaf de zomer 2018 niet meer op jouw locatie maar ben je van harte uitgenodigd op onze locatie.
​
Deel 1

Van kleins af aan leer je wat 'goed' of 'fout' is, wat 'gewenst' of 'ongewenst' gedrag is. Wat je wel moet leren en wat beslist niet. Overtuigingen die maken dat je doet wat je nu doet. Overtuigingen die maken dat je vooral voldoet aan de verwachtingen van anderen.

Oh, wat spreek ik uit ervaring. Weliswaar heb ik altijd een glimlach op mijn gezicht gehad maar mijn lijf, ziel en zaligheid, die deden nog niet helemaal mee.

Als een marionettenpop, met handen en voeten aan touwtjes gebonden. Zo liet ik mij leiden door de mensen om me heen. Ik zwiepte heen en weer, van hot naar her. Maar net waar ze mij wilden hebben. Zij hadden de regie over mijn leven, niet ik. Allesbehalve. Flexibiliteit heb ik altijd gehad, maar deze mate waarin, dat ging net even te ver. Anderen bepaalden mijn leven, terwijl ik als een verlegen, braaf poppetje deed wat hen het beste dunkten.

De touwtjes waren strak aangetrokken. Véél te strak. En dat is maar goed ook, want ik kreeg er schoon genoeg van. Eindelijk had ik het lef om me los te maken. Ik peuterde net zolang totdat er speling in kwam.
Dat was een secuur werkje en ik moest goed opletten. Soms ontknoopte ik het een, terwijl het andere weer werd vastgesnoerd. Vastbesloten als ik was, ging ik door. De aanhouder won en zo maakte ik me los. Los van ondere andere mijn werkgever.
Een heerlijke bevrijding!

Ik kon doen en laten wat ik wilde. Dat heb ik geweten en anderen ook.
En dat is de reden voor het onstaan van ZILT.

De boot is los en met volle overgave doe ik de mooiste projecten. Ik leer anderen zich los te maken van de knopen in hun eigen leven, zoals mij dat ook is gelukt. 'Leiderschap' heeft dat. Een veel te abstract woord en weinig zeggend als je de werkelijke betekenis ervan tot je door laat dringen. Omdat het gaat over leven, luisteren naar je intuïtie en naar je lijf, ervaren wat je voelt en wat je wilt. De dingen doen die nodig zijn, lef hebben om te sturen. Vrijheid voelen en nemen om je eigen keuzes te maken en doorgaan! Je weg vervolgen en lef blijven tonen.
Ik heb geen woorden om uit te drukken hoe het is om dat te kunnen doen.
​
Soms zit ik toch weer aan een touwtje vast. Dat gebeurt dan bijna ongemerkt. Dat voel ik wel. De flexibiliteit die is sowieso heb, is dan verworden tot ja, hoe zal ik het zeggen. Dan zwiept mijn lichaam weer van links naar rechts. Gelukkig ben ik inmiddels bedreven in ontknopen, waardoor ik resoluut bij kan sturen. Leiderschap dus.


Met oprechte dank aan Gerrie Vogels

Weleens gehoord van sturen op soulenergy? Ik had een boeiend gesprek met Jack Vos. Eigenaar van Luyten Adviesgroep. 

Wat doet Luyten Adviesgroep?
We bestaan 60 jaar en zijn gespecialiseerd in het verzekeren van bedrijven groot en klein en in alle branches. Daarnaast bedienen we ook nog 4.500 particulieren. Daarbij zijn we ook gespecialiseerd in hypotheken en financiële planning. 

Hoe lang ben je eigenaar?
Direct van school ben ik bij Luyten gaan werken en in 2002 heb ik me ingekocht. 

Wat is jullie onderscheidend vermogen? 
We maken een echte connectie met onze relaties. Wij noemen dat het best friend principle, wat we expliciet hebben gemaakt. Kijk maar eens op happy cows give more milk

Onze mensen zijn goed opgeleid: in kennis, vaardigheden én attitude. Dat is een forse investering, maar wel een die loont. Ook intern werken we met heel veel energie. Dat is niet altijd zo geweest. In 2010 hebben we de omslag gemaakt van administratiekantoor naar advieskantoor. 

Hoe hebben jullie dat gedaan?
Dat ging gepaard met weerstand. Ik heb bijvoorbeeld de bonus laten vervallen. Zo’n bonus heeft geen enkele zin en werkt eerder demotiverend dan motiverend als je er goed over nadenkt. Je zult begrijpen dat zo’n besluit niet gelijk met applaus ontvangen wordt. 

Vanaf dat moment ben ik gaan sturen op vaardigheden. Het kennisniveau zat al goed. We hebben altijd hoog opgeleide mensen in dienst gehad. Ik liet dat zien door voorbeeldgedrag, heel concreet. Nog steeds was de energie niet optimaal. Dus toen ben ik met waarden begonnen. We begonnen met een cultuurmeting en zijn daarna op de waarden gaan sturen. Bijvoorbeeld: hoe vullen we betrokkenheid in. 

Hoe vulde je dat in? 
We zaten bij elkaar en onderzochten: wie is het meest betrokken van ons allemaal. Het antwoord was eenduidend: “dat ben jij”. Maar hoe komt dat dan? Logisch dat jij het meest betrokken bent, jij bent de ondernemer. Ja, dan is de oplossing voor mij simpel. Dan maken we iedereen mede-ondernemer.

Hoe werkte dat dan? Kreeg iedereen aandelen?
Welnee, daar zat niemand op te wachten. De mensen willen zekerheid, een vast salaris. Maar wat ze wel willen is ondernemend denken en handelen. Want het ondernemersaspect is veel breder. Eigenlijk zoek je continu prospects. Prospects worden klanten. En dan zorg je dat het klanten blijven. 
Dus organiseerde ik prospect feesten. In het begin had het team de neiging om gelijk na te bellen. Maar dat moet je niet doen. Wacht tot de klant naar jou toekomt. Ze weten wie je bent.

Maar hoe zit dat dan met targets?
Die heb ik ook afgeschaft. Targets zijn een belemmering. Ik heb er al verschillende discussies over gehad. Krijg dan de vraag “hoe houd je dan de controle op wat je gaat verdienen.” Dan ben je aan het korte termijn denken, en is het dan wel winst. Nee hoor, met targets ga je altijd de mist in. Het gaat om de ontmoeting. Bij een ontmoeting krijg je een gevoel en daar ga je achteraan. Je doet dat vanuit een andere kracht, vanuit intuïtie. Als je gevoel zegt dat het werkt, dan lukt dat. Zo belangrijk: luisteren naar je gevoel. 

We hebben vaak genoeg bedrijven geweigerd. Omdat het gevoel niet goed was. En echt, bijna altijd hoor je achteraf dat er iets met zo’n bedrijf is gebeurd. Schades, overstromingen. Onze werkwijze heeft ons al veel succes gebracht. 

Deed je die coaching allemaal zelf?
Nee, in die periode was praten met mensen niet mijn sterkste kant. Ik heb een coach aangesteld, een dag in de week. Die is het mede-ondernemerschap verder uit gaan bouwen en begeleiden. En heeft daarbij goed werk verricht. Langzaam maar zeker werden we van individuen een team.  

Hoe ben je geworden wie je nu bent?
Simpel, door voortschrijdend inzicht. Deze periode is triest er vallen veel ontslagen. Voor ons is dat goud. Klanten krijgen door reorganisaties niet meer de aandacht die ze nodig hebben. Wij bestaan door de onkunde van onze concurrenten. Als je interesse hebt in een huis, dan ga je geen zes weken wachten tot je eens langs kunt komen voor een financieringsgesprek. Bij ons kun je morgen terecht. Dat regelen we gewoon. 

Mensen zitten zo vast in regels en structuren. Eerstelijns controles, tweedelijns controles... Ik controleer niets. Als ik aanvoel dat er iets niet goed gaat, hebben we gewoon een gesprek. 

Weet je wat afstudeerders zoeken in een werkgever?

Ze zoeken een werkgever die entrepreneur ship aanbiedt of faciliteert. 
Die zorgt voor een maximale ontwikkeling. Ze hebben liever een mindfulness dag dan een vrije dag. 
Een werkgever die snapt dat werk en privé niet gescheiden is. Het is gewoon één leven. 
Dat is precies wat wij al doen. Altijd prettig als zoiets door een onderzoek bevestigd wordt.

Vrijheid is onze universele kernwaarde. Vrijheid is het hoogste goed in de ontwikkeling van een mens. Zelfs hoger dan gezondheid. En wat doen bedrijven? Juist, die perken die vrijheden juist in. Zetten mensen in een hokje van 4 bij 4 met met 220 volt op de muur. Hoe zou je dat zelf vinden? 

Wat zeg je dat goed. Precies zoals in het filmpje van de vrije denkers.
Ach ik denk altijd maar: wat vind ik fijn? Vrijheid! Dus dat vinden mijn mensen ook fijn. Dat hoort bij ontwikkelen. Dus kijk naar jezelf en voeg de daad bij het woord. 

Hoeveel mensen werken er nu bij je? 
30. 

Lukt je manier van werken ook als het er 130 zijn?
Ja, dat maakt niet uit. Het ligt aan hoe je het organiseert. Wij werken in teams. Geïnspireerd door biologie, kijk maar naar cellen. Cellen weten wat ze moeten doen. Dat gaat allemaal vanzelf. En als je een goede opleiding hebt, hoef je dat mensen niet te vertellen wat ze moeten doen. Dan hoef je alleen nog organen toe te voegen om het sterker te maken. Net als in het lichaam: ieder doet zijn eigen ding maar werkt wel samen. Zo hebben al onze teams een taak. MKB, particulier of financieel. Die regelen onderling wie wat doet, wat ze nodig hebben, welke posities ze innemen. Iedereen is daarbij even belangrijk. 

Het slimste bedrijf van Nederland. Vertel eens over je nominatie, hoe is dat gelopen?
Ik ben benaderd door iemand uit de buurt, die bedrijven begeleidt in groei. Die vroeg of hij ons mocht nomineren voor het slimste bedrijf van Nederland. Nadat ik toestemming had gegeven, heeft hij van alles genoteerd en ons voorgedragen. Daarna hebben we nog twee juryleden op bezoek gehad, die ons verhaal hebben aangehoord. En weer even later ontvingen we bericht dat we met nog 14 bedrijven genomineerd waren. 

“Gek is het nieuwe normaal” MKB Krachtcentrale. Hoeveel bedrijven deden er mee? 
Dat weet ik niet, de verkiezing is in ieder geval landelijk. En ja, we hebben de prijs gewonnen en zijn nu onderdeel van de slimste bedrijven van Nederland. 

Waarom draag je niet meer uit, dat je die prijs hebt? 
Och, ik heb geen podium nodig. Zo’n prijs maakt me niet gelukkiger. 

Had je een vermoeden dat je de prijs zou krijgen?
Ja, bij de introductie vertelde ze dat het slimste bedrijf op een ander level werkt: met soul energy. Toen ik de jury daarover vertelde bij de nominatie, gaven ze aan dat ze daar nog nooit van hadden gehoord. Dus dat was wel een vingerwijzing. 

Soulenergy, waar komt dat vandaan?
In 2014 hebben we opnieuw een cultuurmeting gedaan. Daaruit bleek dat er weinig meer te verbeteren viel. Dus ontstond de vraag: hoe ontwikkelen we verder. Waar komen waarden vandaan. Een waarde leidt tot een overtuiging, die leidt tot een emotie, daarop volgt een beslissing en een actie. Maar wat zit er boven je waarden? Maar één ding, je missie. En die missie komt voort uit je ziel. Daar kon ik wel weer iets mee. Gaan onderzoeken wat je ziel wilt. Kijk als je last hebt van een ego probleem, dan weet wel iedereen wat er aan de hand is. Je bestaat uit je ego en je ziel. Van je ego kun je last hebben. Van je ziel niet, je ziel glimlacht zonder oordeel. 

Dus begon ik een traject “hoe maak je contact met een ziel”. Eerst moet je blokkades oplossen. Lichamelijk en emotioneel. Als je daarmee aan de slag gaat, dan blijven er nog mentale blokkades over en daarboven zit de ziel. Tja, dat traject dat lukt je niet alleen. Want praten is te rationeel. Dus heb je daar hulp bij nodig. Eerst heb ik zelf het traject doorlopen. Daarna heb ik iedereen vier coachsessies aangeboden. Door mij betaald en onder kantoortijd. 

Iedereen heeft meegedaan. Blokkades werden opgelost. Angsten waarvan men zich niet eens bewust was. Prachtig. Iedereen is er veel beter en rustiger van geworden. Vervolgens kunnen we elkaar daarop aanspreken. Bijvoorbeeld bij onredelijk gedrag. Kijk, de ziel denkt alleen in licht. Wie gaat nu als eerste licht gedrag vertonen. We zijn op een andere manier met elkaar verbonden. In een andere dimensie komen zielen elkaar tegen en worden dan soulmates. Dat gevoel ervaren we ook. Alsof we één familie zijn. 

Heeft het moeite gekost om iedereen mee te nemen?
Je hebt altijd vooroplopers. Die gelijk daarmee aan de gang willen. Maar er zijn ook nuchtere mensen die het moeilijk vonden om in dat traject mee te gaan. Dat respecteer ik. Iedere ziel heeft recht op zijn eigen pad. En dwang is daarin niet goed. Onze sterke hechte club is ook gelijk een valkuil. We moeten er alert op zijn dat we mensen met andere interesses niet afstoten. 

Hoe doe je dat met nieuwe mensen?
Die krijgen een NLP basistraining aangeboden. Dan kijken mensen al anders naar zichzelf. Als er een groep van drie of vier nieuwe medewerkers is, krijgen ze minimaal 2 of 3 groepssessies en aansluitend nog individuele sessies. De uitkomsten zijn privé, ik informeer wel naar hun ervaring en de opbrengst. Als vervolg krijgen ze nog de soulsessies aangeboden, als ze daarvoor openstaan. 

Wat zijn je uitdagingen?
Ik ben niet bezig met leidinggeven. Ik ben meer een vader dan een leider. Kijk echt een van hen worden, dat kan niet. Ik blijf toch altijd de baas. Ook al neem ik geen beslissingen. Dat doet ons systeem. 

We hebben een harde kern van 10 tot 12 mensen. Het HKO (harde kernoverleg) besteedt tijd aan het beslissingsproces. Bij mij duurt beslissen langer, maar de invoer gaat snel. Ons systeem is niet democratisch, maar er is wel een wel een vetorecht. Ik heb bijvoorbeeld een gesprek met een potentieel nieuwe medewerker. Maar de teamleden beslissen. Is er één iemand op tegen, dan gaat het niet door.  Natuurlijk geef je dan wel argumenten. 

Laats nog vroeg iemand om een andere plek want de naaste collega praatte te hard. Dan roep ik het team bij elkaar en laat ze het zelf uitzoeken. Zo doen we dat ook met vakanties. 

Tijdens het HKO ben ik gespreksleider. Ik zorg dat iedereen aan het woord komt. Niet degene met de grootste mond de meeste aandacht. ​

Hoe inspireer je andere bedrijven?
Ik spreek veel ondernemers, maar ga nooit iemand overtuigen. Weet je ik heb een hartstikke fijn kader. Ik ligt niet wakker van jouw problemen. Ik zie het wel vaak. Voorbeeld: “als je nog een keer te laat komt, ben je ontslagen”. Dan vragen ze mij, hoe doe jij dat dan? Ik los dat anders op. Ik vertel dat ik het vervelend vind dat iemand te laat komt en informeer wat de reden is. 


Ondernemers moeten zelf in de spiegel kijken. Dat probeer ik mensen mee te geven. Je creëert je problemen zelf. Alle ellende veroorzaak je zelf. Dat is zo fijn aan het ondernemer zijn: als het een succes wordt, ligt het aan jezelf en ook als het geen succes wordt, ligt het aan jezelf. Kijk naar mensen op zielsniveau. Dat voelen ze. Veel mensen zijn daar niet aan toe. Je kunt mensen alleen aanspreken op hun eigen frequentie. You have to meet the people were they are. 

Ik deel mijn verhaal. Sta je ervoor open om ook een keer naar mijn coach te gaan? Dan krijg je dat cadeau van me, omdat ik je dat gun. Of onderzoek in een leiderschapsjourney wie je bent. Dat pad is niet voor mensen met een te groot ego. 

Ach, lopen gaat niet zomaar. Pas bij pijn gaan mensen bewegen.